Er is ons vertelt dat je met yoga iets moet bereiken of een doel moet nastreven. Maar langzaamaan laat dit het plezier in yoga verdwijnen...

Ik kon vroeger dagenlang mijn lijf negeren. Gewoon niet bewust meer voelen dat mijn lijf pijn deed en dat ik doodmoe was. Paracetamol erin en go!

Soms is het eerste en enige wat je kunt doen om jezelf te ondersteunen letterlijk de grond onder je (voeten) voelen. Als hulpmiddel om niet in een emotie of gedachtestroom gevangen te raken.

We zeggen het te vaak: “Ik heb een onzichtbare ziekte.” Maar de vraag is, voor wie is het onzichtbaar. Niet voor onszelf, maar voor degenen die het misschien liever niet willen zien.

Een strijder zijn. Doorzetten. Volhouden. De strijd aangaan. De strijd moeten winnen van een ziekte. Waarom ik mezelf geen chronic illness warrior noem.

Misschien heb je wel eens gehoord van de 'uitgestelde koffie'? Nu is er de yogales variatie... geef een deel van een yogales cadeau aan iemand die het goed kan gebruiken.

Je doet een oefening in de yogales die direct de positieve effecten. Je denkt: "Die ga ik vaker doen." Maar de volgende dag ben je de oefening alweer vergeten... wat nu?

Leef je met een energie beperkende aandoening en dacht je tot nu toe dat yogalessen volgen voor jou niet meer kan. Wat als er mini yogalessen zijn helemaal afgestemd op jouw situatie?

Wat doe je als de dingen in je leven niet vanzelf gaan. Als het zelfs overweldigend voelt. Waarin neem jij dan toevlucht? Wat kan je ondersteunen in periodes in je leven die uitdagend zijn?