Waarom vertel ik je dit?

Nog altijd heb ik soms het gevoel dat ik op dat podium sta. Alleen speelt de voorstelling zich nu in mijn hoofd af. Hele monologen worden door mijn brein opgelepeld. Soms zijn er zelfs dialogen met verschillende personages.

Misschien herken je dat wel?

Men noemt dit ook wel de 'monkey mind'. Het oeverloze geklets in je brein waar geen einde aan lijkt te komen. Van de hak op de tak. Het gaat maar door en de regisseur (jij!) lijkt weinig invloed te hebben.

Als acteur wil je aanwijzingen van de regisseur. Dat geeft je wat houvast binnen die vrijheden van het spel. Hij bepaalt de kaders waarbinnen je acteert.

Ook je geest, je monkey mind heeft soms behoefte aan kaders. Het vraagt wat training en oefening. Je gedachten stoppen kan niet. Maar je kunt wel meer ruimte ervaren. Iets minder heen en weer geslingerd worden door je gedachten. Iets meer vrijheid ervaren in je eigen mind.

De regisseur zijn van je eigen brein.